PATRICK PRANGER
bariton / dirigent
"Een verkeerde noot spelen is onbelangrijk; spelen zonder passie is onvergeeflijk"
Ludwig van Beethoven
MIJN VERHAAL
Als ik al een lijfspreuk zou hebben, dan is dat het Groningse: ’t Gaait om’t hartje…
Natuurlijk ben je als uitvoerende altijd verplicht dat je vanuit je gevoel werkt maar in eerste instantie gaat het om de intentie van de tekstdichter en de componist. Wat willen ze zeggen, wat is hun verhaal...
Mijn verhaal begon pas duidelijke vormen aan te nemen nadat ik een tweetal studies had geprobeerd en mijn militaire dienstplicht had vervuld. Ik volgde mijn hart en melde me na een aantal zanglessen aan bij het Prins Claus Conservatorium. Wout Oosterkamp en Sasja Hunnego namen me onder hun hoede en leerde me te houden van het vak zang. Naast het conservatorium begon ik ook te dirigeren. De lessen van Louis Buskens probeerde ik zoveel mogelijk te volgen alhoewel ik niet ingeschreven stond als directiestudent. Na en aantal jaar verhuisde ik naar Den Haag en volgde de lessen op het Koninklijk Conservatorium. Een wereld ging voor me open. Barokmuziek in de historische uitvoeringspraktijk, opera en masterclasses van fantastische zangers. Na een langslepende blessure aan mijn stembanden verloor ik de liefde voor het zingen. Wel maakte ik met hulp van Sasja Hunnego en Gerda van Zelm in 2003 mijn studie zang af maar stortte me meteen op de opleiding koordirectie aan het koninklijk Conservatorium. Jos van Veldhoven en Jos Vermunt waren mijn docenten.
Jos Vermunt was de docent die mij hielp het juiste pad te vinden om een professioneel dirigent en vakman te worden. In 2006 werd ik als enige Nederlander uitgekozen om een prestigieuze Masterclass in Zweden te gaan volgen. Hier mocht ik werken met het Eric Ericson Chamberchoir, Ars Nova Copenhagen en het Helsingborg Symphony Orchestra. Les kregen we van Andrew Parrot, Cecilia Rydinger Alin en éminence grise van de koorwereld; Eric Ericson. Twee jaar later was ik de enige Nederlander die aan de Masterclass van de Koor-biënnale in Haarlem mocht mee doen. Het Groot Omroep Koor en het Nederlands kamerkoor waren de oefenkoren en les kregen we van Simon Halsey en Robert Sund. In datzelfde jaar studeerde ik af aan het Koninklijk Conservatorium met een uitvoering van de Johannes Passion met barokorkest en een koor van 16 zangers en een groots acapella concert met drie koren. Voor dit examen mocht ik Patrick van Deurzen een compositieopdracht geven. Hij schreef Wahnbrot, een cyclus van acapella koorliederen op teksten van Paul Celan.
In de tussentijd werd ik echtgenoot en later ook nog vader van twee fantastische mannen, door mij liefkozend jommens genoemd. Nu ben ik geen echtgenoot meer en dus co-ouder van de jommens.
Mijn hart groeit altijd, en dus mag ik me blijven ontwikkelen. Een van de grootste deugden van mijn vak is dat we nooit alles geleerd hebben. De laatste jaren heb ik me ontwikkeld als een dirigent die probeert zijn liefde voor tekst en muziek over te brengen op het publiek. Het gaat immers om het te vertellen verhaal van tekstdichter en componist! Mijn basisgereedschap is en blijft de stem. Hoe gebruik je die stem om het verhaal te vertellen, hoe gebruik je jouw vaardigheden in het ensemble om als een team het verhaal voor het voetlicht te brengen.
De liefde om met mijn eigen stem weer verhalen te vertellen is de laatste jaren ook weer opgebloeid. Ik word daarin gecoacht door Jan Willem Westerhuis. In 2018 zong ik mijn eerste operaproductie buiten het conservatorium en dat was fantastisch. Daardoor heb ik de keuze gemaakt om mij meer toe te leggen op het solo-zingen dan het dirigeren. Desondanks ben ik nog steeds met plezier dirigent van Vocaal Ensemble Sonante Vocale (oratoriumkoor, Amersfoort) en Chordiality (projectkoor, Den Haag). Daarbij komt dat ik steeds vaker als gastdirigent mag aantreden. Iets wat ik bijzonder leuk vind omdat je dan nieuwe koren en ensembles leert kennen.